با درود به ملت بزرگ ایران
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
امروز اینجا جمع شده ایم تا همصدا با مردم ایران, دهمین سالروز هجدهم تیر، که اعتراض مدنی و بدور از خشونت دانشجویان دانشگاه تهران به توقیف روزنامه سلام بود و از سوی لباس شخصی ها، باکمک نیروی انتظامی به خاک و خون کشیده شد را گرامی بداریم. برخی از این دانشجویان، سا لهاست که در بندند، عده ای دیگر آواره شده اند و تعدادی نیزدیگر دربین ما نیستند، با اینحال همچنان روند دستگیری و ارعاب وشکنجه تا سر حد مرگ در میهن عزیزمان تا به امروز ادامه دارد؛ همانگونه که میدانید تنها چند روز پیش به خاطر اعتراضات خیابانی به دور ازخشونت، تعدادی از هم میهنانمان کشته و زخمی شده و یا به سیاهچالهای مخوف امنیتی کشیده شده اند تا مبادا که صدای آنها عده ای را از خواب خرگوشی خود برهاند که البته دریغ، صدا ممکن است به خواب رفتگان را بیدار کند ولی کسی که خود را به خواب زده هرگز بیدار نخواهد کرد.
جنبش دانشجويي به‌عنوان يكي از مهمترين فعاليتهای مدني- سياسي در بسط و توسعه جامعه مدني در کشور ما همیشه پیشرو بوده است. پر بیراه نخواهد بود اگر معيار سنجش توسعه يافتگي جامعه مدني و پاسخگويي حاكميت را بر مبنای فعاليت دانشجويان و آگاهی آنان از مسائل سیاسی روز بسنجیم. تلاش براي تنگ‌تر نمودن اين دايره با به بند كشيدن فعالان اين حوزه دليل محكمي بر غير دمكرات بودن و خصوصا عدم پاسخگویی حاكميت است. جامعه مدني رنجور ايراني ناتوان‌تر از آن است كه حاكميتي پاسخگو توليد كند و اين را در باورها و رفتارهاي فردي و جمعي مان به وضوح مي‌توان ديد. آن‌جا كه انگار هر كس دستش را به كلاه خود گرفته و نه بي‌غم و بي خبر از محنت و اسارت ديگران بلکه متالم از رنجهای خود به سویی میرود، حاكميت غير پاسخگو نيز در تلاشي هميشگي براي تضعيف هرچه بیشتر جامعه وتسلط هرچه بیشتر خویش فروگذار نخواهد بود. همانگونه که همه میدانیم حاکمیت چنان عمل میکند که دیگرحتی از پاسخگویی به خواسته به حق مردم در خصوص نتایج انتخابات اخیر، سخن منتقدین رده بالای درون حکومت را نیز برنمیتابد. البته هرگز این مشکلات وناتوانی ها، تلاشهای اخیر مردم آزاده ایران را برای رسیدن به حقوق حقه خود در نظر جهانیان کمرنگ نخواهد کرد. دوستان بیایید تا با اتحاد و همدلی به سوی تاثیر مستقیم بر سرنوشت سیاسی خویش گام برداریم، لگام حاکمیت غیر مسئول را در دست بگیریم و اینان را به مسئولیت خطیری که عهده دارشده اند نهیب زنیم. اینان را که لاف خدمتگذاری ملت را میزنند بر سر میز مذاکره بنشانیم و ایشان را به پاسخگویی اعمال و مسئولیت پذیری مجبور کنیم و تا رسیدن به این مهم از هیچ تلاشی دریغ نکنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر